Nieuw

Het gaat haast altijd zo: er arriveert een glanzend jaar, bij wonder 
nog onaangeraakt, als door de hand des tijds luchtdicht verpakt,
waarop geen smetje zit. Geen stip.
 
Je overziet het weggesleepte; leeggehaald, bekrast, over de kop gegaan.
Er kleeft vooral verlies aan, lijkt het, nutteloze doden.
Snelheidsovertredingen, kapotte onderdelen.
 
Als je vanaf dat wrak de rij afkijkt: de geschiedenis een stille tocht
van onmiskenbaar ferme deuken, van krakende moraal
en onverwachte breuken - een file van verhalen
over wie er voorrang had. Of nam.
 
De beste wensen slaan straks op de bumper stuk. De eerste kras,
de eerste deuk. Veel vliegt zich al te pletter op de voorkant
van het jaar. En kijk, daar volgt het keerpunt weer.
Glimlach. Groet. Een menselijk gebaar.
Bij het begin van het nieuwe jaar